EEN GOEDE BUUR …..

Voorschrijdend inzicht
“Belangstelling en contact doen meer dan geld en goederen”. Dat was de titel van ons jaarverslag van 2003.
Anders gezegd: Verre vrienden hebben meer betekenis voor elkaar dan verre landen waar rijke mensen iets willen doen voor arme mensen. Deze gedachte ligt ten grondslag aan het begrip: “ontwikkelingssamenwerking” in plaats van ontwikkelingshulp.
In Costa Rica en in Kaliningrad zijn we niet alleen vrienden, maar ook goede buren geworden en dat blijkt van grote betekenis voor het inzicht in de cultuur waar je toch van plan bent een helpende hand toe te steken.

Dik was eerst de manager van het koor van de Dom van Kaliningrad geworden en vervolgens is hij in september met Elena de dirigente in Kaliningrad getrouwd.
Een kleine delegatie Nederlanders trok met een bus naar Kaliningrad, waar we de huwelijksceremonie mochten meemaken in een merkwaardige samenstelling van Sovjetstijl en Russisch orthodoxe tradities.
Dit alles is gevat in een boekje dat Dolf Kessler voor deze gelegenheid heeft gemaakt onder de titel: In Kaliningrad vind men Koningsbergen niet meer terug.

Uit dit boekje spreekt belangstelling en verwondering. Vele prachtige foto’s geven een beeld, waar woorden te kort schieten.
Dit boekje is te verkrijgen bij ons voor € 22,50

Dik en Elena hebben in Kaliningrad een flat gekocht. Dik gaat zich een deel van het jaar in Kaliningrad vestigen. En daarmee verandert zijn positie van een verre vriend naar een goede buur.
Door zich deels in Kaliningrad te vestigen wordt duidelijk dat hij een stabiele factor is geworden. Als je Dik iets wil vragen weet je hem te vinden en je weet dat hij er volgend jaar nog is.
En evenals in Costa Rica merken we dat aanwezig zijn als stichting met een huis, het leven aldaar langzaam toegankelijk wordt. Zicht krijgen op de dingen die werkelijk een bijdrage kunnen zijn neemt daarmee toe.
Een goede buur, ziet meer hoort meer, kan meer. Vaak kleine dingen, maar juist dat past in de visie dat uiteindelijk ieder mens en ieder land zijn zaakjes zelf moet regelen.

Dik heeft niet alleen in Kaliningrad veel contacten gekregen, ook door de optredens van het koor heeft hij in de afgelopen jaren een netwerk opgebouwd waardoor veel vragen en projecten zijn kant op komen. Niet alles kan gehonoreerd worden, hij heeft het al druk, maar ook omdat de vraag niet aansluit bij de doelstelling van Le Gireloup.
De stichting Gireloup heeft zich ten doel gesteld om projecten binnen het kader van kunst en educatie te ondersteunen. En dat is iets anders dan projecten die tot doel hebben acute nood te leningen.
Nu we ons echter gericht hebben op de eerste 2 millenniumdoelen van de VN:
Armoedebestrijding door middel van educatie, is het één niet altijd even helder te onderscheiden van het ander.
Zo is in Kaliningrad een project “Jablonka” van Heye Osterwald de pastor van de Evang.Lutherische Kirche.
In dit project worden straatkinderen opgevangen, gevoed en gekleed en krijgen ze een kans op scholing.
Een deel van de opbrengst van het koor gaat naar Jablonka en als Dik met zijn eigen auto naar Kaliningrad gaat, neemt hij vaak kleding en andere zaken mee voor deze kinderen.
Wat is de rol van Dik? Wat de rol van de stichting?

Wat zeker niet binnen kunst en educatie valt, is een aanbod aan Dik, naar aanleiding van Dik zijn verhaal over Kaliningrad. Een ziekenhuis uit Hilversum biedt 350 bedden aan en een complete röntgenkamer, als iemand het in Kaliningrad bij het juiste ziekenhuis bezorgt.
Wat een project!!!!
Wij gaan het niet zelf doen ook al zal Dik alle contacten die er voor nodig zijn aandragen.
Maar misschien is er iemand die dit leest en denkt: “ja, ik wil dat wel doen”. Of :”ik weet wie dat zouden kunnen doen.”
Laat het ons weten. We zouden het heel erg vinden als we dit aanbod gewoon zouden moeten laten passeren.

Koor van de Dom van Kaliningrad
Zoals gezegd is Dik de manager van het koor geworden Het organiseren van concerten in landen als Duitsland, Nederland, Frankrijk en Denemarken vergt veel contacten leggen en onderhouden, veel onderhandelingen over prijzen en veel gepuzzel om niet te veel van hot naar her te reizen. Dik deed het erg goed, het koor begon aan hun concerten te verdienen. En zoals we hier in Nederland ook wel weten: Als het over geld gaat kunnen mensen rare kronkels maken. Er was dus opeens geld te verdelen, maar regels hoe verdeeld moest worden waren er niet en er ontstonden niet na te vertellen situaties met als gevolg dat de samenstelling van het koor drastisch is gewijzigd.
En ook dat is niet zonder tegenwerking verlopen. Dik zag zich zelfs genoodzaakt zijn huwelijksdatum geheim te houden.

Intussen neemt het aantal concerten gestaag toe. De dirigente is er in geslaagd met het vernieuwde koor de kwaliteit van het oorspronkelijke koor te evenaren zo niet te overtreffen! Er zijn opnames gemaakt voor een nieuwe CD die in juni zal uit komen.

De meeste optredens komen voort uit organisaties die jaarlijks een programma in te vullen hebben. Maar er zijn ook mensen die er zelf eer en genoegen in scheppen het koor in hun omgeving te laten optreden. Daar komt nogal wat bij kijken.
Greet de Koning heeft zich ingezet voor een optreden in Roden en de 185 bezoekers die ze op een doordeweekse dag in december heeft kunnen optrommelen, laat zien dat een optreden organiseren de moeite waard is, er veel positieve reacties op komen en het financieel ook uit kan.
Om niet ieder opnieuw te laten uitzoeken wat er voor een optreden nodig is, hebben we een pakketje samengesteld met de stappen die gemaakt moeten worden plus het (promotie)materiaal dat er al is. Aan ieder die een optreden wil organiseren (graag) stellen we dit pakketje ter beschikking.

Costa Rica
In het vorige jaarverslag heb ik verteld van de tomatenkwekerij van onze buren de drie broers Morris Reyes. Na een succesvol seizoen konden ze de zo verlangde kettingzaag en een bosmaaier kopen. Maar worden de gebroeders nu tomatenkwekers?
Dat zouden wij Nederlanders wel denken, maar in Costa Rica lopen de dingen wat anders.
De zaden van de tomaten, bleken gemanipuleerde zaden te zijn. De 2e generatie werd wel plantjes maar droeg geen vrucht.
En naar het aanziet is met deze teleurstelling het avontuur van tomatenkweken van de gebroeders over.

Yerson (één van de gebroeders) had echter naast de tomaten kwekerij een plan ontwikkeld om een bootje te kopen om te vissen en om toeristen te varen. Na vele malen met Djolt hierover gefantaseerd, gepraat, gedacht en nog eens gedacht te hebben, heeft hij een ondernemersplan gemaakt. En mij aangeboden.

In De Bahia Salinas wordt veel gevist, legaal en illegaal. Veel vis wordt met een haakje aan een draadje stuk voor stuk opgehaald, maar er wordt natuurlijk ook met netten gevist, met alle nadelen van dien. Wetten en regels om het milieuw te beschermen zijn er genoeg in Costa Rica. Met het uitvoeren van de wet, gaat het hier wat rustiger aan. Want tja, die vissers die al generaties lang in hun houten hutjes aan zee wonen horen er meer bij dan nieuwe wetten. Maar toch zullen die wetten er uiteindelijk voor moeten zorgen dat de baai niet leeggevist raakt.

Januari 2005 hebben we Yerson een crediet verstrekt voor de aanschaf van een legaal vissersbootje. Visvergunningen zijn hier gekoppeld aan een bootje. Je moet dus wel kennis van zaken hebben om er zeker van te zijn dat het bootje wat je koopt ook echt het bootje op de papieren is. Het zoeken, vinden en kopen van het bootje was een heel avontuur. Yerson had veel kennis van zaken over het bootje en wij schrokken niet zo erg terug van notarissen en de papierwinkel. (Achteraf bleek dat er nog zoveel papieren geregeld en gehaald moesten worden, dat Yerson nu ook wel over zijn schrik voor papier heen zal zijn.)

De aanschaf van een vissersbootje leek een goede gelegenheid om contact te zoeken met een ander fonds. We weten intussen dat er in Nederland vele stichtingen en serviceclubs zijn die projecten zoeken voor hun aandeel in de goede doelen. Samenwerking betekent dat als we onze activiteiten willen uitbreiden dit financieel ook zou kunnen. Dit heeft echter tot niets geleid en samenwerken in ontwikkelingssamenwerking zou ook nog wel een knap lastig kunnen zijn.

We hebben daarop een lening verstrekt voor de aanschaf van het bootje tegen 2% rente en een soepele aflossingsregeling.
Een dergelijke aanschaf is niet zo maar even een bootje kopen. We hadden dit keer een gast Peter de Vries, die bedreven als hij is in onderhandelen zijn ervaring op vele momenten heeft kunnen inzetten. Yerson, Djolt en Peter bleken een goed team.
Een vissersbootje in Costa Rica zitten nog al wat haken en ogen die je moet weten en waarvoor je goed moet opletten.
Een (beroeps) visvergunning is gekoppeld aan een boot. De Costaricaanse regering geeft geen nieuwe visvergunningen meer uit wegens overbevissing. Boten met vergunning zijn dus duur. Een boot kopen zonder vergunning met het idee dat je de vergunning wel kan regelen, is voor iemand die de weg in de ambtenarij weet misschien wel te doen, maar dit is niet te doen voor een visser die zelden verder komt dan zijn baai.
Het moest dus een boot met vergunning zijn en er was naar verluidde een bootje te koop in El Coco, een vissersdorp 100 km verder. Zo een bericht heeft dus een groot bereik.
Yerson zei ons met onze witte koppen vooral uit de buurt te blijven, want dat zou de prijs verdubbelen.
De verkoper had als bemiddelaar het plaatselijke kantoor voor visserij ingeschakeld. Dat wekte voor ons het vertrouwen dat de papieren dan wel in orde zouden zijn Yerson keurde de boot op een voor ons onnavolgbare wijze. Helemaal buitenbeeld konden we niet blijven, dat maakte de onderhandelingen in de eerste instantie moeilijker, maar er zit ook een andere kant aan de aanwezigheid van die Nederlanders: Er is geld dat zonder problemen zo cash over de tafel kan komen bij de notaris.
Voor Yerson was dit de onderhandeling van zijn leven, hij haalde er dan ook alles uit wat hij er uit kon halen, maar ook aarzelde hij om het verlossende OK te zeggen. De steun van Peter op afstand die zei: bij $ 4000,- kopen! Droeg dan ook bij tot het verlossende woord, waarbij de man van het visserij kantoortje niet kon nalaten te zeggen, dat die Hollanders wel harde onderhandelaars waren. ( NB Yerson kocht het bootje)
Vervolgens gingen ze naar het kantoortje, waar Yerson de papieren heel nauwkeurig bekeek of het beschreven bootje wel het gekochte bootje was. En daar hield de competentie van Yerson op. Ik had een contract laten maken, Djolt had de $ 4000, – met de bank geregeld en in zijn rugzakje gestoken en zo trokken we een paar dagen later weer naar Coco voor de officiële overdracht. Djolt had het geld en hij spreekt Spaans, maar notarisspaans is natuurlijk wel wat anders. Peter ging dus mee, niet omdat hij notarisspaans sprak, maar omdat hij zei dat notarishandelingen overal het zelfde zijn en dat schijn je als ervaren contractafsluiter dan te herkennen. Bovendien vond hij het leuk om eens mee te maken hoe zo iets in Costa Rica verloopt. De notaris bleek een vrouw te zijn, dat vonden Yerson, Djolt en Peter, heel vertrouwenwekkend!!!

De notaris bleek een vrouw te zijn …
Bij het woord notaris krijgen ook Nederlanders niet meteen een vrouw voor ogen, maar niemand kijkt er van op als dat wel het geval blijkt te zijn. In een machocultuur, kijk je daar wel van op. Nog leuker is natuurlijk dat dat juist vertrouwen wekt, ook bij de Costaricanen.

Verbetering van de positie van vrouwen is het derde punt waar de millenniumdoelen van de VN zich op richten. Wereldwijd is de positie van vrouwen erg beroerd, maar de 2e feministische golf heeft klaarblijkelijk ook in Costa Rica effect gehad.
Tijdens het verblijf in Costa Rica met Trudy Puper, zijn we begonnen met een oriëntatie op de rol en positie van vrouwen in La Cruz, Costa Rica.
Costa Rica heeft een Ministerio de Mujeres (Ministerie van vrouwenzaken). La Cruz heeft een vrouwenhuis. Dit is een meldpunt voor problemen, veelal huiselijk geweld en zwangerschappen van jonge ongehuwde vrouwen.
In Liberia zijn veel mogelijkheden tot scholing en ook opleidingen via internet lijkt mogelijk. La Cruz heeft een internetlokaal voor dit doeleinde gehuisvest bij de plaatselijke radio.
De Tico vrouwen zijn heel zelfbewust. Dit in tegenstelling tot Nicaruaanse vrouwen.
Veel vrouwen drijven restaurantjes (Soda’s) of een winkeltje. Je ziet veel vrouwen auto rijden.
De cursus “Vrouwen oriënteren zich op de arbeidsmarkt” die 20 jaar geleden in Nederland, zou hier wel eens heel passend kunnen zijn.
We zetten dit plan in kweekwater. Wie hier in mee wil denken is natuurlijk erg welkom.

Eugen Chim Age
In juni hebben we het verzoek gekregen mee te werken aan het tentoonstellen van het werk van de Nigeriaanse kunstenaar Eugene Chime Age. Zijn werk is door drie Nederlandse vrouwen in Nederland tentoongesteld en er is vooral in eigen netwerk veel verkocht. Maar het eigen netwerk is nu uitgeput en de vraag kwam bij ons, een volgende stap met het werk van Eugen in Nederland te zetten.
Naast zijn kunstenaarschap tekent en schildert Eugene in een weeshuis met de kinderen, in de overtuiging dat beeldende expressie een grote bijdrage levert aan de emotionele balans van kinderen die in negatieve zin, emotioneel al veel hebben mee gemaakt.
Hoewel we besloten hadden geen nieuwe projecten aan te gaan sloot het concept van Eugene zo aan bij onze visie dat we toegezegd hebben te kijken wat we voor hem kunnen doen.
We hebben een aantal contacten gelegd, sommige interessant, sommige behulpzaam. Deelnemen aan een fair of beurs lijkt een goede mogelijkheid, maar dit kost veel tijd en die hebben we niet over.
Dus Wie heeft een idee en zin en tijd om hieraan mee te werken?

En verder
In de afgelopen zomer is er een expositie van Jos Wong in de tuin van het van Haren museum geweest. Daarbij werd duidelijk dat dit toch veel werk van de kunstenaar zelf vroeg en dat was nu juist niet de bedoeling. We hebben daarom de samenwerking gestaakt. Maar degenen die meer over het werk van Jos willen weten kunnen natuurlijk nog altijd bij ons terecht.

De website van Le Gireloup is in de verbouwing.

En als laatste
Dit jaar organiseren we geen feestje, maar willen we op een andere manier de belangstellenden van onze stichting laten kennis maken met onze projecten.

Dik organiseert een reisje naar Kaliningrad
17 september tot …sept.
Uitgebreide informatie is aan dit jaarverslag toegevoegd.

Dit was het weer voor 2004

We hebben hard gewerkt, veel gedaan en we bedanken een ieder die heeft meegewerkt en mee gedacht. Veel dank ook voor de getoonde belangstelling. Perslot geldt ook voor ons: Belangstelling doet meer dan geld en goederen.

Oudehorne, mei 2005

Het bestuur

Marianne Pluim,	Le Gireloup	T: 0513 54 15 94
Dik Bolkestein,	Eerste Stichtingspad 1	E: info@gireloup.com
Aldrik van Droge	8413 NS Oudehorne